Op Marathonduivenjournaal lees ik over de zaak Droog.
De schrijver trekt van leer tegen de manier waarop de mestmonsters zijn genomen.
Een met hoofdletters en uitroeptekens doorspekt stuk waarin iemand schrijft over het amateurisme van de dopingcontroleurs in de duivensport.
De emotionele betrokkenheid van de schrijver spat er bijna af, ook niet bepaald profi. Maar ja, met de huidige media kunnen we allemaal schrijven wat we willen, niet?
Weet je, hoe het ook maar is gegaan, dit wordt (of is) een zaak met alleen maar verliezers als je het mij vraagt.
Hebben ze niet van de winnares een mestmonster genomen maar van elders in het hok, dan blijft het verdacht waarom residu zou zijn gevonden van een zalf waarmee mensen hun gewrichten insmeren, toch?
Procedureel uitvechten is zoals dat dan rechtmatig gaat… en stel hij krijgt geen straf, is men prive door een lastige periode gegaan maar blijft onopgehelderd hoe dat spul er terechtkwam.
Met mij weten velen wat duivenmelkers doen met Voltaren maar dat publiekelijk maken is taboe.
Waarom zegt men dat nu niet gewoon?
Geef toe dat de procedure niet goed is gelopen en geef toe hoe dat spul in het hok kwam, case closed.
Kom op hey, controleurs doe het zoals het hoort!
Is het niet een idee dat men een neutrale organisatie de controle laat doen?
Van mij mag de prijs per duif omhoog voor een schone sport!